Misją Mazowieckiego Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci i Młodzieży z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym „Krok Dalej” jest tworzenie jak najlepszych warunków do wszechstronnego rozwoju, opieki i rehabilitacji oraz edukacji osób z mózgowym porażeniem dziecięcym, dbanie o ich godne życie. Dalej wspieranie rodzin, którym urodziło się niepełnosprawne dziecko, aby mogły sprostać czekającym ich trudnym sytuacjom. Ponadto tworzenie przyjaznego klimatu wokół problemu niepełnosprawnych oraz animowanie wolontariatu na rzecz niepełnosprawnych dzieci. A także zabieganie o takie systemowe rozwiązania, które znacząco poprawią jakość życia tej grupy społeczeństwa.

Komu Państwo pomagają?

Grażyna Wiącek, prezes Stowarzyszenia: Zajmujemy się głównie pomocą dzieciom i rodzinom dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, bądź z uszkodzeniem mózgu i konsekwencjami tego uszkodzenia u dziecka. Pomagamy dzieciom w rehabilitacji, różnego rodzaju terapii. Pomocą obejmujemy rodziny z terenu powiatu mińskiego.  

Co jest wyzwaniem dla Stowarzyszenia „Krok Dalej”?

Jeszcze kilka lat temu wyzwaniem było uzyskanie siedziby, umoszczenie się tam i spokojne realizowanie celów statutowych. Teraz pojawiają się inne problemy, główny jest z finansowaniem naszej organizacji. Działania prowadzimy z dotacji konkursowych, składek członkowskich i 1 %. Wiele rzeczy chciałybyśmy zrobić, ale barierą są pieniądze. Jesteśmy organizacją rodziców, działamy już 24 lata i my, matki, jesteśmy już trochę zmęczone. Nasze dzieci mają po 40 lat, mój syn niedługo skończy 36. Większość z nas jest na emeryturze, a te, które nie pracowały, na zasiłkach. Chętnie byśmy na kilka dni pojechały do SPA, ale nie ma takiej możliwości.

Z czego Państwo korzystają, jeśli chodzi o PFRON?

Składamy wnioski konkursowe w ramach artykułu 36, co 2-3 lata. Gdyby nie PFRON, to moglibyśmy sobie pozwolić na zorganizowanie Mikołajek wyłącznie z pączkiem i herbatą. W projekcie mamy 24 dzieci. Każde ma rehabilitację dwa razy w tygodniu, za dramo. Korzystają z zajęć terapeutycznych, klubu aktywności dla młodzieży i osób dorosłych. Są u nas osoby, które nie nadają się do warsztatów terapii zajęciowej, ani do środowiskowych domów samopomocy, bo tam są wyżej funkcjonujące osoby. Organizujemy dla nich różnego typu zajęcia, ostatnio z grafiki komputerowej. Mamy do dyspozycji też piękną salę doświadczenia świata dla dzieci głęboko zaburzonych, które korzystają tam z indywidualnych zajęć.  

Jakie nadzieje mają Państwo w związku z systemem iPFRON+?

Jestem dobrej myśli, że to przyniesie korzyść, nie tylko PFRON-owi, który musi pilnować grosza, ale także i nam.

Więcej o Stowarzyszeniu „Krok Dalej” przeczytają Państwo na stronie internetowej https://krokdalej.org/